Z ŻYCIA

ADAMA KUCEWICZA

MISJONARZA ŚWIECKIEGO

Me llamo Adam

Wrzesień 18, 2012 | Autor: Adam Kucewicz

¿Como te llamas?
    
Pierwsze spotkanie z dziećmi, z którymi spędzę najbliższy rok. Wiek między 8-15 lat. Jedyne co mogę teraz robić to się uśmiechać. Niewiele umiem powiedzieć w Castellano. Dzieciom to nie przeszkadza. Na pierwszy ogień poszła Maura. Lekko onieśmielona skrywa się za ręką brata Osbela. Przedstawiłem się i obdarzyłem ją najlepszym uśmiechem jakim tylko mogę. Maura ma 8 lat. Swoją pyzatą buźką sięga mi co najwyżej do pasa.
Dzieci w Peru są jakby mniejsze. Zapewne mają to po rodzicach, którzy w najlepszym wypadku są na równi z moimi ramionami. Ta mała pyzata buźka jest moją pierwszą nauczycielką języka. Spodobała jej się ta rola. Nie chce się ode mnie odkleić a przecież muszę znaleźć czas dla każdego. Dzisiaj zapamiętałem tylko jedno imię. Maura.

Kościół, Dom i Podwórko

Po półgodzinnej rekreacji przyszedł czas na modlitwę i rozpoczęcie zajęć. Tak. To oznacza naukę w klasach mimo, że na zewnątrz jest 25 stopni i słońce. Palące słońce, które wisi dosłownie nad naszymi głowami.
Dzieciaki każdego dnia przychodzą do Bosconi by się uczyć i coś zjeść. Oczywiście jest czas na sport i różne zabawy. Ja póki co zostałem z dziewczynami przy siatkówce. Chyba polubię ten sport.
Zawsze rozpoczynamy i kończymy modlitwą. To moja pierwsza modlitwa z nimi. Zaczynamy. Dios te salve María… – nagle dwudziestka dzieciaków zwróciła swoje białe gałki oczne w moją stronę. Sprawdzają czy umiem? Teraz przyszedł czas na Ojcze Nasz. I znowu to samo. Tym razem nie mogłem powstrzymać się od śmiechu . Przecież Ojcze Nasz jeszcze nie znam…

Więcej informacji znajdziesz tu:
http://www.facebook.com/l/fAQFV4D52AQGkcWSm59EsY7eRTslgERbVlRJVAK

mCevhKu/www.talithakum.net